آشنایی با پروتکلهای SMTP ، POP3 و IMAP
پروتکل POP3 راهی برای دریافت اطلاعات است که تاریخ آن به روزهایی بسیار قبل از اینترنتی که امروزه استفاده میکنیم بازمیگردد.
در آن زمان کامپیوترها با پهنای باند محدود و کمی با سرورهای ایمیل در ارتباط بودند به همین دلیل، مهندسین POP را ساختند تا یک کپی از ایمیلها با روش کاملاً ساده برای خواندن دانلود شود و سپس ایمیل ها از سرور حذف شوند.
اولین نسخه POP در سال ۱۹۸۴ و نسخه دوم آن در سال ۱۹۸۵ ساخته شد. در ادامه شما را با سه پروتکل SMTP , POP3 و IMAP آشنا خواهیم کرد.
پروتکل SMTP:
مخفف عبارت Simple Mail Transfer Protocol است. از این پروتکل برای ارسال نامههای الکترونیکی (E-Mail) استفاده میشود. تا قبل از آن از پروتکل UUCP (Unix-to-Unix Copy)برای ارسال پیامهای الكترونیكیE-mail استفاده میشد.
این پروتكل دارای ویژگی های بسیار زیادی است كه آن را به یكی از مهمترین پروتكلهای اینترنت تبدیل كرده است اما با این وجود، این پروتكل محدودیت هایی از قبیل محدودكردن بدنهی نامه های الكترونیكی به هفت بیت كد اسكی را از زمان گذشته با خود به همراه دارد .این محدودیت تا اوایل دهه 1980 میلادی كه انتقال و ارسال نامههای الكترونیكی بسیار كم و به ندرت بود، مشكلی ایجاد نمی كرد اما امروزه و در عصر رسانه های چند منظوره، محدودیت هفت بیت كد اسكی دردسرساز است زیرا نیاز دارد كه دادههای مالتی مدیای باینری، قبل از ارسال از طریق SMTP به کد اسكی تبدیل شوند و پس از انتقال از طریق این پروتكل از اسكی به باینری برگردانده شوند.
پروتکل SMTP به دلیل محدودیتهایی که در نگهداری نامهها دارد معمولاً با پروتکلهای POP3 یا IMAP استفاده میشود که برای کاربران امکان ذخیره نامهها را روی یک سرور یا دانلود آنها را از سرور فراهم میکند. در حقیقت میتوان گفت، SMTP برای ارسال نامهها و POP3 یا IMAP برای دریافت نامهها به کار میروند. به عبارت سادهتر، سرور SMTP، مانند وب سرور یک رایانه است که مانند مسیریاب عمل میکند. هنگامی که پیامهای پست الکترونیکی از کاربران را دریافت میکند آنها را به گیرندگان مورد نظر میفرستند. SMTP فقط به نام کاربری و دامنه نیاز دارد تا مستقیم پیغام را به سمت گیرنده مسیریابی کند و به طور پیشفرض بر روی پورت 25 قرار دارد. البته مدیران سرور برای افزایش امنیت می توانند پورت آن را تغییر دهند.
پروتکل POP3:
مخفف عبارت Post Office Protocol 3 است و یک پروتکل (قانون) استاندارد برای دریافت ایمیل از سرور است. به طور خلاصه کارش این است که نامههای شما را بدون مراجعه مستقیم به صندوق پستی با استفاده از نرم افزارهای ویژه مثل Outlook بر روی هارد ذخیره کند.
توجه: در استفاده از این پروتکل برای افزایش سرعت دستیابی به پیامها سعی کنید حجم و تعداد نامهها در پوشهی Inbox بر روی سرویسدهنده کم باشد چون تمامی فایلها برروی سیستم شما دانلود خواهند شد.
پروتکل IMAP:
مخفف عبارت Internet Message Access Protocol است و همانند POP3 یک پروتکل استاندارد برای دریافت ایمیل از سرور است اما دارای مزایایی نسبت به پرتکلPOP3 میباشد.
مقایسهی پروتکل IMAP و POP3
1- پروتکل POP3 نامههای الکترونیکی موجود در پوشهی Inbox روی سرویسدهنده را مرور کرده و تمام پیامهای جدید را یک مرتبه و خیل سریع بر روی کامپیوتر شما دانلود میکند. پروتکل IMAP سربرگ (Headers) تمام پیامهای جدید را دانلود کرده و زمانی که شما قصد خواندن آن پیام را دارید و بر روی آن کلیک میکنید آنگاه پیام را بر روی سیستم شما دانلود میکند. به همین دلیل سرعت بازیابی پیامها در IMAP کمتر میباشد.
منابع با کمی تغییرات: citc.ui.ac.ir , wikipg.com
{loadposition footer}
{loadposition related-contents}
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد :)